– Bijgewerkt op 7 Juli 2023 –
Geluidbelasting door vliegtuigen is echt en dat mensen daar hinder van ondervinden staat buiten kijf. Die mensen hebben daarom recht op een goede analyse als eerste stap op weg naar mogelijke oplossingen. Helaas komt in een interview in de Gooi- en Eemlander de directeur van Natuur en Milieu Noord-Holland niet verder dan wat feitenvrij bellenblazen. Wegens gebrek aan kennis kan hij misschien ook niet anders.
Kennisgebrek
Dat kennisgebrek blijkt bijvoorbeeld uit de opmerking dat zijn oplossing voor alles, stoppen met het hub-systeem, geen economisch probleem zou zijn. Want “(…) ik verwacht dat de KLM’ers in de bouw, zorg of techniek weer een andere baan vinden. Het zijn aanpakkers.”
Infrastructuur
Aanpakkers zijn het zeker, maar het economische belang van Schiphol zit helemaal niet in banen in de luchtvaart. Luchtvaart is infrastructuur en de beschikbaarheid van luchtverbindingen is, net als andere infrastructuur, een van de randvoorwaarden voor economische ontwikkeling. De vele verbindingen van Schiphol bestaan bij de gratie van het hub-systeem. Zie voor meer hierover de video in deze blogpost. Maak je dat systeem onmogelijk dan raak je bijna alle intercontinentale verbindingen kwijt en mede door dat uitgebreide netwerk draait de economie in de regio Schiphol prima. Vandaar ook dat veel mensen er graag willen wonen.
Overheidsbeleid
Interessant is daarom een vraag van de interviewer waar de directeur geen antwoord op geeft: “Toch zijn de huizen rond Schiphol nog steeds zeer gewild. Dan valt de overlast toch wel mee?” Bij wijze van antwoord gaat de directeur verder met bellenblazen, terwijl hierin juist de basis voor een mogelijke oplossing zit. Want inderdaad hebben veel mensen last van vliegtuiggeluid, maar heel veel anderen dus ook niet. En dat betekent dat doorgaan met het tot nu toe zeker succesvolle overheidsbeleid, beperking van geluidbelasting, voor de resterende hinder niet meer effectief is en zelfs, zie de woningbouw, onnodige schade veroorzaakt. Geluidhinder is niet hetzelfde als geluidbelasting, en bovendien helpt een collectieve aanpak, inclusief optelsommen van belasting en woningen, niet bij een individuele hinderbeleving.
Ander beleid
Het is tijd een volgende stap te zetten en te kiezen voor beleid dat een scheiding aanbrengt tussen geluidbelasting, die zo veel mogelijk beperkt dient te worden, en geluidhinder, waarvoor meer individueel beleid is gewenst. Dat opent ook de weg naar woningbouw op plekken waar de belasting ruim onder de gezondheidsnorm blijft, maar waar sommige mensen echt nog steeds hinder ervaren, terwijl anderen er geen last van hebben. Meer hierover in de blogpost ‘Krimp: klare onzin’.
